16. Przez tośmy poznali miłość Bożą, iż on duszę swoję za nas położył; i myśmy powinni kłaść duszę za braci.
17. A kto by miał majętność świata tego i widziałby brata swego potrzebującego, a zawarłby wnętrzności swoje przed nim, jakoż w nim zostaje miłość Boża?
18. Dziateczki moje! nie miłujmy słowem ani językiem, ale uczynkiem i prawdą.
19. A przez to poznajemy, iż z prawdy jesteśmy i przed nim uspokojemy serca nasze.
20. Bo jeźliby nas potępiało serce nasze, daleko większy jest Bóg niż serce nasze i wie wszystko.
21. Najmilsi! jeźliby serce nasze nas nie potępiało, ufanie mamy ku Bogu;