26. Dei steig mot himmelen, dei sokk i djupet.Dei mista motet i nauda,
27. dei tumla og rava som drukne,det dei kunne, var til inga nytte.
28. Då ropa dei til Herren i si naud,og han førte dei ut av trengslene.
29. Han fekk stormen til å stilna,og bølgjene la seg.
30. Då det stilna, vart dei glade.Han førte dei i hamn der dei ville.
31. Dei skal prisa Herren for hans miskunn,for hans undergjerningar mot mennesket.