1. Blås i horn på Sionog lyft hærrop på mitt heilage fjellså alle i landet skjelv!For Herrens dag kjem, han er nær,
2. ein dag med mørker og dimme,ein dag med skyer og skodde.Eit stort og mektig folk breier seg utsom morgonròden over fjellet.Det har aldri hatt sin like i tider som var,og vil aldri få det i år som kjem,så lenge slekt følgjer slekt.
3. Elden et opp framfor dei,og etter dei sleikjer flammen,landet framfor dei er som Edens hage,etter dei er ein aud ørken,ingen slepp unna.
4. Som hestar er dei å sjå til,som hingstar spring dei fram,
5. som krigsvogner over fjellaskramlar dei fram,lik eld som sprakar i halmen,lik eit sterkt folk rusta til krig.
6. Folkeslag skjelv for dei,kvart andlet blir raudt.
7. Som krigarar rusar dei fram,som stridsmenn stormar dei murar.Kvar mann går strake vegen framog bøyer ikkje av frå stigen.
8. Dei pressar ikkje kvarandre bort,kvar mann held sin plass,mellom kastespyd rusar dei framog lèt seg ikkje stansa.
9. Dei fer inn i byen,dei stormar opp på muren,dei trengjer inn i husa,gjennom vindauga går dei som tjuvar.
10. Jorda skjelv framfor dei,og himmelen rister.Sol og måne svartnar,og stjernene mistar sin glans.
11. Herren hevar røysta framfor sin hær,for veldig er hæren hans,og mektige er dei som lyder hans ord.Ja, stor og skremmande er Herrens dag,kven kan halda han ut?
12. Men sjølv no, seier Herren,vend om til meg av heile dykkar hjarte,med faste og gråt og klage.
13. Riv hjartet sund, ikkje kleda!Vend om til Herren dykkar Gud!For han er nådig og mild,sein til vreide og rik på miskunn,og han kan angra på ulukka.
14. Kven veit om han vender om og angrarog legg velsigning etter seg– grødeoffer og drikkoffer for Herren dykkar Gud.