10. Men han kjenner den vegen eg følgde.Prøver han meg, kjem eg ut som gull.
11. Føtene mine gjekk i hans spor,eg følgde hans veg og veik ikkje av.
12. Eg braut ikkje boda frå leppene hans,orda frå hans munn gøymde eg i mitt indre.
13. Han er den einaste; kven kan hindra han?Det han har lyst til, det gjer han.
14. Han fullfører det han har fastsett for meg,og meir av same slag har han i tankar.
15. Difor er eg redd for å møta han.Eg tenkjer etter og blir slegen av skrekk.
16. Gud gjer meg motlaus,Den veldige skremmer meg.
17. Men eg teier ikkje i møte med mørkret,når bekmørkret dekkjer meg.