1. Rettferdig er du, Herre,når eg fører sak mot deg.Likevel må eg snakka med degom kva som er rett.Kvifor har dei urettferdige framgang,kvifor er alle dei trulause trygge?
2. Du plantar dei, og dei slår rot,dei veks og ber frukt.Du er nær i munnen deira,men frå hjartet er du langt borte.
3. Men du, Herre, kjenner meg og ser meg,du prøver mitt hjarte, min truskap mot deg.Skil dei ut som sauer til slakting,vigsla dei til dagen for drap!
4. Kor lenge skal landet sørgjaog alt som gror på marka, tørka bort?Dei som bur i landet, er vonde,difor går dyr og fuglar til grunne.Dei seier: «Han kan ikkje sjåkorleis det går oss til slutt.»
5. Når du blir trøytt av å springa om kapp med fotfolk,korleis kan du då springa om kapp med hestar?Og er du trygg berre i fredeleg land,kva har du då å gjerai Jordans krattskog?
6. Sjølv brørne dine og din fars huser trulause mot deg.Dei ropar bak ryggen din: «Det er nok!»Lit ikkje på deinår dei seier gode ting til deg.
7. Eg har gått frå huset mitt,forkasta eigedomen min,gjeve henne eg elska, i fiendens hand.
8. Eigedomen har for meg vortesom ei løve i skogen.Ho brøler til meg,difor hatar eg henne.
9. Er eigedomen min ein spreklete rovfuglsom andre fuglar går laus på frå alle kantar?Lat alle villdyr samlastog før dei hit så dei kan eta!
10. Mange gjetarar har herja mi vinmarkog trampa ned mi odelsjord.Dei har gjort min herlege odeltil ein aud ørken,
11. gjort han til ei øydemark,og øydemarka sørgjer framfor meg.Heile landet er lagt audt,og ingen bryr seg om det.