17. Helgar han jorda heilt frå frigjevingsåret, skal den fastsette verdien gjelda fullt ut.
18. Men er det etter frigjevingsåret han helgar jorda, skal presten rekna ut verdien etter dei åra som er att til komande frigjevingsår, og prisen skal setjast tilsvarande ned.
19. Men skulle den som har helga eit stykke jord, ønskja å løysa det inn, skal han leggja ein femtedel til verdien. Då er det hans for godt.
20. Men løyser han ikkje inn jordstykket, eller sel han det til ein annan, kan det ikkje løysast meir.
21. Når det blir fritt i frigjevingsåret, skal det vera vigd til Herren, på same måten som bannlyst jord. Presten skal få det i eige.
22. Når nokon helgar til Herren eit kjøpt jordstykke som ikkje har høyrt odelsjorda hans til,
23. skal presten rekna ut verdien etter den tida som er att til komande frigjevingsår, og mannen skal betala pengane same dagen. Dei skal vera vigde til Herren.
24. I frigjevingsåret fell jorda tilbake til seljaren, han som har odelsretten.
25. All fastsetjing av verdi skal vera i den vekta dei nyttar i heilagdomen, der ein sjekel er tjue gera.
26. Det som er førstefødd i buskapen, må ingen helga. Fordi det er førstefødd, høyrer det Herren til. Anten det er storfe eller småfe, høyrer det Herren til.