26. Laban sa til Jakob: «Kva er det du har gjort? Du har lurt meg og ført døtrene mine bort som om dei var krigsfangar.
27. Kvifor rømde du i løynd og lurte meg? Kvifor sa du ingen ting til meg så eg kunne sendt deg av garde med glede og med song, med handtromme og lyre?
28. Du lét meg ikkje eingong få kyssa barneborna og døtrene mine. No har du bore deg uvitug åt.
29. Det står i mi makt å gjera dykk vondt. Men Gud til far dykkar sa til meg i natt: ‘Akta deg for å seia noko til Jakob, godt eller vondt!’
30. No har du altså reist fordi du lengta så etter farsslekta di. Men kvifor stal du gudane mine?»