6. Men levittane og benjaminittane hadde han ikkje teke med i teljinga; for Joab syntest det var eit avskyeleg påbod kongen hadde gjeve.
7. Det som hadde hendt, var vondt i Guds auge, difor slo han Israel.
8. Då sa David til Gud: «Eg gjorde ei stor synd då eg gjorde dette. Men ta no bort skulda til tenaren din, for eg har bore meg uvitug åt.»
9. Men Herren tala til Gad, sjåaren til David, og sa:
10. «Gå til David og sei: Så seier Herren: Tre ting legg eg fram for deg. Vel ein av dei, og eg vil la han ramma deg.»
11. Då gjekk Gad til David og sa til han: «Så seier Herren: Vel sjølv:
12. anten hungersnaud i tre år, eller tre månader på flukt frå fiendane dine medan sverdet deira har overtaket, eller tre dagar med Herrens sverd og pest i landet medan Herrens engel valdar øydelegging i heile Israel. Tenk no etter kva eg skal svara han som har sendt meg.»
13. David sa til Gad: «Eg er i stor naud. Lat meg helst falla i Herrens hand! For hans miskunn er stor. Men i menneskehand vil eg ikkje falla.»