24. han lét manna regna ¬til føde for dei,gav dei korn frå himmelen.
25. Englebrød fekk menneska eta;Gud sende mat, ¬og dei vart mette.
26. Han lét austavinden blåsa ¬frå himmelen,dreiv sønnavinden fram ¬med si kraft.
27. Han lét kjøt regna ned til dei ¬som støv,flygande fuglar ¬som havsens sand.
28. Midt i leiren lét han dei falla,rundt ikring deira bustader.
29. Dei åt, og alle vart mette;han sende dei ¬det dei kravde.
30. Men før dei hadde ¬stetta trongen,då dei endå hadde mat ¬i munnen,
31. loga Guds vreide opp imot dei.Han drap dei sterkaste ¬mellom dei,slo Israels unge stridsmenn ¬til jorda.
32. Likevel heldt dei fram ¬med å syndaog trudde ikkje på hans under.
33. Så lét han deira dagar ¬kverva som ein pust,deira leveår enda med redsle.
34. Når han drap nokon, ¬søkte dei han,då vende dei om ¬og spurde etter Gud.
35. Dei kom i hug ¬at Gud er deira berg,at Den Høgste Gud ¬er deira utløysar.
36. Likevel narra dei han ¬med sine ordog laug for han med si tunge.
37. I sitt hjarta ¬heldt dei ikkje fast ved han,dei var ikkje trugne ¬mot hans pakt.