17. Men dei heldt ikkje opp ¬med å synda mot han,dei trassa Den Høgste ¬i øydemarka.
18. Med vitende og vilje ¬sette dei Gud på prøvedå dei kravde mat ¬etter eiga lyst.
19. Dei tala imot han og sa:«Kan Gud duka bord ¬i øydemarka?
20. Han slo på berget ¬så vatnet rann,og bekkene fløymde fram.Men kan han òg gje oss brødog syta for kjøt til sitt folk?»
21. Då Herren høyrde det, ¬vart han harm.Ein eld braut ut mot Jakob,Guds vreide loga mot Israel,
22. fordi dei ikkje trudde på Gudog ikkje leit på hans frelse.
23. Så gav han skyene påbodog opna dørene til himmelen;
24. han lét manna regna ¬til føde for dei,gav dei korn frå himmelen.
25. Englebrød fekk menneska eta;Gud sende mat, ¬og dei vart mette.
26. Han lét austavinden blåsa ¬frå himmelen,dreiv sønnavinden fram ¬med si kraft.
27. Han lét kjøt regna ned til dei ¬som støv,flygande fuglar ¬som havsens sand.
28. Midt i leiren lét han dei falla,rundt ikring deira bustader.
29. Dei åt, og alle vart mette;han sende dei ¬det dei kravde.