16. Så tenkte eg etter, ¬ville skjøna dette;mødesamt var det for meg
17. – til dess eg gjekk inn ¬i Guds heilagdom;då skjøna eg ¬korleis det går dei til sist.
18. Ja, på håle vegar fører du dei,du lèt dei falla og gå til grunne.
19. Å, kor brått dei går til grunne,dei vert rivne bort ¬og endar i redsle.
20. Liksom vi vanvørder ein draumnår vi vaknar om morgonen,såleis vanvørder du synet ¬av deinår du reiser deg, Herre.
21. Så lenge eg var beisk i hugen,og kjende at det stakk i hjarta,
22. var eg dum og uvitug,som eit fe var eg imot deg.
23. Men eg vert alltid verande ¬hjå deg,du har gripe mi høgre hand.
24. Du leier meg med ditt råd,og sidan tek du meg opp ¬i herlegdom.
25. Kven har eg elles ¬i himmelen?Når eg berre har deg,har eg ikkje hug ¬til noko på jorda.
26. Om kropp og sjel forgår,er Gud for evig ¬mitt berg og min del.
27. Sjå, dei som held seg ¬borte frå deg,går til grunne,du gjer ende på alle ¬som er utrue mot deg.
28. Men for meg er det godt ¬å vera nær Gud.Eg tek mi tilflukt til Herren.Eg vil vitna ¬om alle dine gjerningar.