7. Lat ikkje dei som vonar på deg,Herre, Allhærs Gud,verta vonbrotne over meg!Lat ikkje dei som søkjer deg,verta til skammar for mi skuld, ¬Israels Gud!
8. For di skuld må eg tola spott;mitt andlet raudnar av skam.
9. Eg har vorte ein framand ¬for brørne mine,ein ukjend mann ¬for sønene åt mor mi.
10. Ja, brennhug for ditt hus ¬har ete meg opp;spottord frå dei ¬som spottar deg,har falle på meg.
11. Når eg gret og fasta,vart eg spotta for det.
12. Når eg tok på meg syrgjeklede,vart eg til eit ordtak for dei.
13. Dei snakkar om meg ¬når dei sit i porten,og syng om meg ¬i sine drikkelag.
14. Men, Herre, ¬eg vender meg til degmed mi bøn i nådens tid.Svar meg, Gud, ¬i di store miskunn,du som er ein trufast hjelpar.
15. Berga meg, ¬så eg ikkje søkk i gjørma,lat meg verta berga ¬frå dei som hatar meg,og frå det djupe vatnet!
16. Lat ikkje straumen ¬riva meg bort,lat ikkje djupet gløypa meg,eller brunnen ¬lata att sin munn over meg!
17. Svar meg, Herre, ¬god og trufast som du er,vend deg til meg ¬i di store miskunn!
18. Løyn ikkje andletet ¬for din tenar!For eg er i trengsle.Skund deg og svar meg!
19. Kom til meg og fri meg ut,berg meg frå mine fiendar!
20. Du kjenner til ¬korleis eg vert spotta,kva skam og vanære eg ¬må tola;alle mine fiendar veit du om.
21. Deira spott har knust ¬mitt hjarta,det kan ikkje lækjast.Eg vona på medynk, ¬men det var fåfengt,på folk som kan trøysta, ¬men eg fann ingen.