10. Om ei lita stund ¬er den gudlause borte;ser du etter på hans stad, ¬så er han der ikkje.
11. Men dei tolsame ¬skal arva landetog gleda seg over lukke og fred.
12. Den gudlause legg vonde planarmot den rettferdigeog skjer tenner mot han.
13. Men Herren ler åt han,for han ser at hans dag kjem.
14. Dei vonde dreg sverdet ¬og spenner bogen,dei vil fella den arme og fattigeog drepa den ¬som fer ærleg fram.
15. Men sverdet skal råka ¬dei sjølve i hjarta,og bogane skal brytast sund.
16. Det vesle den rettferdige eig,er betre enn ¬den store rikdomen ¬åt dei gudlause.
17. For den makt dei gudlause har, ¬skal brytast,men Herren held ¬dei rettferdige oppe.
18. Herren kjenner dagane ¬åt dei ærlege,deira arv skal vara til evig tid.
19. Dei vert ikkje til skammar ¬i vonde tider,når hungeren herjar, ¬får dei eta seg mette.
20. Men dei gudlause går ¬til grunne.Som blomeskrudet på markavert Herrens fiendar borte,dei kverv som røyk.
21. Den gudlause låner ¬og gjev ikkje att,den rettferdige ¬er miskunnsam og gjevmild.
22. Dei Herren velsignar, ¬skal arva landet,men dei han forbannar, ¬skal rydjast ut.
23. Herren gjer mannens steg fastenår han likar hans ferd.
24. Om han snåvar, ¬fell han ikkje til jorda;for Herren stør hans hand.
25. Ung har eg vore, ¬og no er eg gamal,men aldri har eg sett ¬ein rettferdig forlateneller hans born be om brød.
26. Han er alltid miskunnsam ¬og låner ut,og hans etterkomarar ¬vert til velsigning.