8. Lat ulukka koma uventa ¬over dei,og garnet dei sette, ¬fanga dei sjølve.Ja, lat dei falla i ulukke!
9. Men eg skal jubla i Herrenog gleda meg over hans frelse.
10. Då skal eg ropa ¬med kropp og sjel:«Herre, kven er som du,du som friar ¬ein hjelpelaus mannfrå den som er sterkare enn han,og bergar ein fattig stakkarfrå den som ranar han.»
11. Urettferdige vitne reiser segog spør meg om slikt ¬eg ikkje veit.
12. Dei løner godt med vondt,eg kjenner meg så einsam.
13. Eg gjekk i syrgjebunad ¬då dei var sjuke,og plaga meg med faste.Eg bad med hovudet ¬bøygt mot fanget
14. som for ein ven eller bror.Lik ein som syrgjer over si mor,gjekk eg nedbøygd, ¬i syrgjeklede.
15. Men når eg snåvar,samlast dei med glede;dei kjem imot meg og vil slåutan at eg veit om det,og så riv og slit dei utan stans.
16. Fråfalne som dei er,spottar og hånar dei,dei skjer tenner mot meg.
17. Kor lenge vil du sjå på, Herre?Berga mitt liv ¬frå dei som herjar,det beste eg har, frå løvene.
18. Eg vil takka deg ¬i den store samlingaog prisa deg ¬i den talrike flokken.
19. Lat ikkje svikefulle fiendarfå triumfera over meg!Dei som hatar meg ¬utan grunn,skal ikkje blunka hånleg ¬med auga!
20. Dei skaper ikkje fred ¬med sin tale,men mot dei stille i landettenkjer dei ut svikefulle ord.