1. Til korleiaren. Etter «Morgonrodens hind». Ein Davids-salme.
2. Min Gud, min Gud, ¬kvifor har du forlate meg?Kvifor er du så langt borte ¬frå meg?Kvifor hjelper du ikkjenår eg klagar mi naud?
3. Eg ropar om dagen, Gud ¬– du svarar meg ikkje,og om natta, ¬men eg finn ikkje ro.
4. Og du er då heilag,du som tronar ¬over Israels lovsongar.
5. Til deg sette fedrane våre si lit,dei leit på deg, og du fria dei ut.
6. Dei ropa til deg og vart berga,dei leit på deg ¬og vart ikkje vonbrotne.
7. Men eg er ein makk ¬og ikkje ein mann,spotta av menneske, ¬vanvørd av folk.
8. Alle som ser meg, ¬held meg for narr,rengjer munnen ¬og rister på hovudet:
9. «Han har lagt si sak ¬i Herrens hand.No får han fria han ut ¬og berga han,han har då mannen kjær!»
10. Ja, du drog meg fram ¬frå mors livog la meg trygt ¬ved hennar bryst.
11. Frå eg vart fødd, ¬er eg kasta på deg,frå mors liv er du min Gud.
12. Så gå ikkje frå meg, ¬for nauda er nær,og det finst ingen som hjelper.
13. Sterke oksar kringset meg,Basan-stutar flokkar seg ¬rundt meg.
14. Dei spilar opp gapet mot megsom rovgriske, brølande løver.