6. Helheims reip vart spente ¬om meg,dødens snarer låg i min veg.
7. Då kalla eg på Herren i mi naudog ropa til min Gud.Han høyrde mi røyst ¬frå sitt tempel,til hans øyra nådde mitt rop.
8. Då skalv og riste jorda,grunnen under fjella skok,dei skalv fordi han var harm.
9. Røyk steig opp or hans nase,øydande eld or hans munn;gneistar og glør fór ut frå han.
10. Han senka himmelen ¬og steig nedmed svarte skyer ¬under sine føter.
11. Sitjande på kjerubar flaug han,fór fram på vengene åt vinden.
12. Han gjorde mørkret ¬til si gøymsle,og kring seg hadde han ¬som eit teltsvarte, regntunge skyer.
13. Frå stråleglansen framføre hankom det ut or skyenehagl og gloande kol.
14. Herren torna i himmelen,Den Høgste lét røysta si lydagjennom hagl og gloande kol.
15. Han skaut sine piler ¬og spreidde mine fiendar,med lyn i mengd ¬skræmde han dei.
16. Rennene på havbotnen ¬kom til synes,grunnvollane under jorda ¬viste segdå du truga, Herre,ja, bles og fnyste av vreide.
17. Han rette ut si hand ¬frå det høge og greip meg,drog meg opp ¬or det djupe vatnet.
18. Han berga meg ¬frå min mektige fiende,frå motstandarar ¬som var meg for sterke.
19. Dei gjekk imot meg ¬på ulukkedagen,men Herren var ei støtte ¬for meg.
20. Han førte meg ut i ope lendeog fria meg ut, ¬for han har meg kjær.
21. Herren gjorde vel imot meg ¬for mi rettferd,han lønte meg ¬fordi mine hender var reine.
22. For eg hadde halde meg ¬til Herrens vegarog ikkje falle frå min Gud ¬i vondskap.