8. Fer eg opp til himmelen, ¬så er du der,og reier eg lege i dødsriket, ¬så er du der òg.
9. Tek eg morgonrodens ¬venger påog slår meg ned ¬der havet endar,
10. så fører du meg jamvel der,di høgre hand, ¬ho held meg fast.
11. Og seier eg: ¬«Lat mørkret løyna megog ljoset ikring meg ¬verta natt»,
12. så er ikkje mørkret ¬for mørkt for deg,og natta er ljos som dagen,ja, mørkret er som ljoset.
13. For du har skapt mitt indre,du har vove meg i mors liv.
14. Eg takkar deg fordi eg er skaptpå skræmeleg underfull vis.Underfulle er dine verk,det veit eg så vel.
15. Mine bein var ikkje dulde ¬for degdå eg vart skapt i løyndomog forma djupt i jorda.
16. Du såg meg då eg var eit foster,i di bok vart alt skrive opp;mine dagar fekk si formfør ein einaste av dei ¬var komen.
17. Kor høge dine tankar er, Gud,kor veldig summen av dei!
18. Vil eg telja dei, ¬er dei tallause som sand;kjem eg til endes med det, ¬er eg enno hjå deg.
19. Gjev du ville drepa den vonde, ¬Gud,og la drapsmennene vika ¬frå meg,
20. dei som talar svikefullt om degog reiser seg mot deg ¬i vondskap.