11. Og seier eg: ¬«Lat mørkret løyna megog ljoset ikring meg ¬verta natt»,
12. så er ikkje mørkret ¬for mørkt for deg,og natta er ljos som dagen,ja, mørkret er som ljoset.
13. For du har skapt mitt indre,du har vove meg i mors liv.
14. Eg takkar deg fordi eg er skaptpå skræmeleg underfull vis.Underfulle er dine verk,det veit eg så vel.
15. Mine bein var ikkje dulde ¬for degdå eg vart skapt i løyndomog forma djupt i jorda.