1. Kva skal vi då seia? Skal vi halda fram i synda, så nåden kan verta så mykje større?
2. Langt ifrå! Vi som har døytt frå synda, korleis kan vi framleis leva i synda?
3. Eller veit de ikkje at alle vi som vart døypte til Kristus Jesus, vart døypte til døden hans?
4. Vi vart gravlagde med han då vi vart døypte med denne dåpen til døden. Og liksom Kristus vart oppreist frå dei døde ved Faderens veldige kraft, skal vi òg leva eit nytt liv.
5. Har vi vakse saman med Kristus i ein død som er lik hans, skal vi òg vera eitt med han i ei oppstode som er lik hans.
6. Vi veit at vårt gamle menneske vart krossfest med han, for at den lekamen som er under synda, skulle gjerast til inkjes, og vi ikkje lenger træla under synda.
7. For synda har ikkje lenger nokon rett over den som er død.
8. Men er vi døde med Kristus, då trur vi at vi òg skal leva med han.
9. Vi veit at når Kristus er oppreist frå dei døde, døyr han ikkje meir, for døden har ikkje lenger makt over han.
10. Då han døydde, gjorde han opp med synda ein gong for alle. Det livet han no lever, lever han for Gud.
11. På same måten skal de rekna dykk som døde for synda, men levande for Gud i Kristus Jesus.
12. Lat då ikkje synda rå i dykkar døyelege lekam, så de gjev etter for lystene i lekamen.
13. Og byd ikkje fram lemene dykkar til rådvelde for synda, så dei vert våpen for uretten. Men byd dykk sjølve fram til teneste for Gud, så de brukar lemene for han, til våpen for det som er rett. De var då døde og har fått liv.
14. Synda skal ikkje vera herre over dykk. De er då ikkje under lova, men under nåden.
15. Kva så? Skal vi synda, sidan vi ikkje er under lova, men under nåden? Langt ifrå!
16. De veit at når de steller dykk til rådvelde for einkvan og lyder han, då vert de trælar under den som rår over dykk; anten vert de trælar under synda, og det fører til død, eller under lydnaden, og det fører til rettferd.
17. Men Gud vere takk! De som før træla under synda, har no av hjarta vorte lydige mot den læra som vart dykk overgjeven.