39. Så gjekk han ut og tok vegen til Oljeberget, som han hadde for vane, og læresveinane fylgde han.
40. Då han kom dit, sa han til dei: «Bed at de ikkje må koma i freisting!»
41. Han gjekk frå dei, så langt som eit steinkast, og la seg på kne og bad:
42. «Far, om du vil, så ta denne skåla frå meg! Men ikkje som eg vil, berre som du vil!»
43. Då synte ein engel frå himmelen seg for han og styrkte han.
44. Og han kom i dødsangst og bad endå meir inderleg; og sveitten hans vart som bloddropar, som fall på jorda.
45. Då han reiste seg etter bøna og kom attende til læresveinane, fann han dei sovande, fulle av sorg.
46. «Korleis kan de sova?» sa han. «Reis dykk, og bed at de ikkje må koma i freisting!»
47. Før han hadde tala ut, kom det ein stor flokk, og han som heitte Judas, ein av dei tolv, gjekk føre. Han kom bort til Jesus og ville kyssa han.
48. Då sa Jesus: «Judas, svik du Menneskesonen med ein kyss?»
49. Dei som var med Jesus, skjøna korleis det kom til å gå, og spurde: «Herre, skal vi slå til med sverd?»
50. Og ein av dei hogg etter tenaren åt øvstepresten og sneidde av han høgre øyra.
51. Men Jesus sa: «Lat vera med det!» Og han tok bort på øyra åt tenaren og lækte han.
52. Så sa han til overprestane og hovdingane for tempelvakta og dei eldste, dei som var komne og ville gripa han: «De kjem med sverd og stokkar som om eg var ein røvar.
53. Dag etter dag var eg saman med dykk på tempelplassen; då la de ikkje hand på meg. Men dette er dykkar time, no er det mørkret som rår.»
54. Då tok dei han og førte han til huset åt øvstepresten. Peter fylgde etter eit langt stykke unna.
55. Midt inne på gardsplassen hadde dei gjort opp ein eld, og Peter slo seg ned mellom dei som sat der.
56. Medan han sat der i ljoset, fekk ei tenestjente sjå han; ho stirte på han og sa: «Han der var òg med han.»