30. For augo mine har sett di frelse,
31. som du har skipa til ¬for alle folks åsyn,
32. eit ljos til openberring ¬for heidninganeog til ære for Israel, folket ditt.
33. Far hans og mor hans undra seg over det som vart sagt om han.
34. Og Simeon velsigna dei og sa til Maria, mor hans: «Sjå, han er sett til fall og oppreising for mange i Israel, og til eit teikn som vert motsagt.
35. Såleis skal dei tankar mange hyser i hjarta, koma fram i dagen. Men gjennom di sjel skal det òg gå eit sverd.»
36. Det var ei profetkvinne der, Anna Fanuelsdotter, av Asjers-ætta. Ho var langt oppi åra. I sin ungdom var ho gift i sju år,
37. og sidan hadde ho vore enkje; og no var ho åttifire år. Ho var aldri borte frå templet, men tente Gud i faste og bøn natt og dag.
38. I denne stunda kom ho fram og lova Gud; og ho tala om barnet til alle som venta på frelse for Jerusalem.
39. Då dei hadde gjort alt som var føreskrive i Herrens lov, fór dei attende til Galilea, til heimbyen Nasaret.
40. Og guten voks og vart sterk; han vart fylt av visdom, og Guds nåde var over han.
41. Kvart år fór foreldra åt Jesus til Jerusalem for å halda påske.
42. Og då han var tolv år, drog dei som vanleg dit opp til høgtida.
43. Men då høgtidsdagane var til ende og dei skulle fara heim, vart Jesus-barnet verande att i Jerusalem, og foreldra hans la ikkje merke til det.
44. Dei tenkte han var med i ferdafylgjet, og fór ei dagsreis fram og leita etter han mellom skyldfolk og kjenningar.
45. Som dei no ikkje fann han, fór dei attende til Jerusalem og leita etter han der.
46. Tre dagar etter fann dei han i templet. Der sat han midt imellom lærarane og lydde på dei og spurde dei.
47. Og alle som høyrde på han, undra seg over kor vitug han var og kor godt han svara.