21. Då sa sonen: «Far, eg har synda mot Himmelen og mot deg. Eg er ikkje verd å kallast son din lenger.»
22. Men faren sa til tenarane: «Skunda dykk! Finn fram dei beste kleda og ha på han, og lat han få ring på fingeren og skor på føtene.
23. Hent så gjøkalven og slakt han, og lat oss halda måltid og vera glade.
24. For denne sonen min var død og har vorte levande, han var bortkomen og er attfunnen.» Og så tok gleda til.
25. Den eldste sonen var ute på marka. Då han gjekk heimetter og kom bort imot garden, høyrde han spel og dans.
26. Han ropa på ein av drengene og spurde kva dette skulle tyda.