28. Han skal sitja åleine og teianår Herren legg bører på han,
29. bøya seg ned ¬med munnen mot jorda,– kanskje er det von –
30. snu kinnet til den som slår,og la seg metta med vanære.
31. For Herren støyter ikkje bortfor alle tider.
32. Valdar han sorg og plage,miskunnar han seg ¬i sin store truskap.
33. For det hugar ikkje Herrenå kua eller plaga menneska.
34. Når dei trør under fotalle fangane i landet,
35. rengjer retten for ein mannframfor augo på Den Høgste
36. eller gjer urett ¬mot nokon i ei sak,ser ikkje Herren slikt?
37. Kven kan tala så noko hendernår Herren ikkje har bode det?