14. Eg vart til lått for alt mitt folk,dei spotta meg heile dagen.
15. Beiskt var det ¬han metta meg med,han blanda malurt i mitt staup.
16. Han gav meg småstein ¬å tyggja påog bøygde meg i støvet.
17. Du støytte meg bort, ¬tok freden frå meg,eg gløymde kva lukke er.
18. Eg sa: Det er slutt på mi æreog på mi von til Herren.
19. Tanken på mi naud ¬og heimløyseer som malurt og gift.
20. Likevel må eg tenkja på det,og mi sjel er sorgtyngd.
21. Men ein ting ¬legg eg meg på hjarta,difor har eg von:
22. Det er ikkje ute ¬med Herrens nåde,hans miskunn tek aldri slutt.
23. Kvar morgon er ho ny,stor er din truskap.
24. Eg seier: Herren er min lut,difor vonar eg på han.