13. og midt imellom ljosestakane ein som var lik ein menneskeson, kledd i fotsid kappe og med eit gullbelte under bringa.
14. Hovudet og håret hans var kvitt som kvit ull eller som snø, og augo som logande eld,
15. føtene var som bronse, glødd i omnen, og røysta lydde som bruset av veldige vassmengder.
16. I si høgre hand hadde han sju stjerner, og or munnen hans gjekk det ut eit kvast, tvieggja sverd. Andletet var som sola når ho skin i all si kraft.
17. Då eg såg han, fall eg ned for føtene hans som eg var død. Men han la høgre handa si på meg og sa:Ver ikkje redd! Eg er den fyrste og den siste