15. Han stør seg til sitt eige hus,men det held ikkje;han klengjer seg til det,men det står ikkje støtt.
16. Han står som eit grønt tre i sola,greinene breier seg ut ¬over hagen.
17. Røtene flettar seg inn ¬i ei steinrøys,hakar seg fast mellom steinane.
18. Men vert han bortriven ¬frå sin heimstad,kjennest staden ikkje ved han:«Vi har ikkje sett deg.»
19. Sjå, såleis endar hans liv,og ein annan gror opp or molda.
20. Sjå, Gud vil aldri visa bortden som er heil i si ferd;men ugjerningsmenn ¬tek han ikkje i handa.