20. Dei var fulle av tillit, ¬men vart til skammar;då dei kom fram, ¬vart dei vonbrotne.
21. Så er de for meg i dag;de ser det som skræmer, ¬og vert redde.
22. Har eg vel sagt: «Lat meg få!Gjev meg ei gåve av det de eig!
23. Berga meg frå fiendens grep,fria meg frå valdsmenns hand!»
24. Gjev meg rettleiing, ¬så skal eg teia,syn meg kvar eg har fare vilt!
25. Ærlege ord kan ikkje såra,men kva hjelper det vel ¬om de formanar?