7. Så drøfte eg ærleg mi sak ¬med hanog berga min rett for alltid.
8. Men går eg mot aust, ¬så er han ikkje der,og mot vest, ¬så merkar eg han ikkje.
9. Går eg mot nord, ¬ser eg ikkje kva han gjer,snur eg mot sør, ¬får eg ikkje auga på han.
10. Han kjenner den vegen eg går;som gull ¬skulle eg stå hans prøve.
11. Eg fylgde støtt i hans fotefarog heldt meg trufast ¬på hans veg.
12. Eg veik ikkje av ¬frå dei bod han gav,men gøymde hans ord ¬i min barm.
13. Han er alltid den same ¬– kven kan hindra han?Det han har hug til, ¬det gjer han.
14. Han fullfører det ¬han har fastsett for meg,og mykje slikt har han i tankar.
15. Difor gruar eg for å møta han;når eg tenkjer på han, ¬må eg skjelva.
16. Gud har gjort meg motlaus,Den Allmektige ¬har skræmt meg.
17. Men mørkret ¬har ikkje tynt meg,endå det skumrar ikring meg.