11. Vi gryler alle som bjørnarog klynkar og klagar som duer.Vi ventar på rettferd, ¬men ho kjem ikkje,på frelse, ¬men ho er langt borte frå oss.
12. Du ser at våre synder ¬er mange,våre brot vitnar imot oss.Ja, våre synder veit vi om,våre misgjerningar kjenner vi:
13. Vi har reist oss mot Herren,har fornekta hanog gått bort frå vår Gud.Vi har tala om vald og fråfallog mumla fram svikefulle ordsom var avla i hjarta.
14. Difor er retten unnatrengd,rettferda står langt borte.På torget er sanninga fallen,og det rette vinn ikkje fram.
15. Truskapen er borte,og den som held seg ¬frå vondskap,vert plyndra. Herren såg – og det var vondt ¬i hans augo –at det ikkje var retten ¬som rådde.
16. Han såg at ikkje ein steig fram,og undra seg overat ingen førte hans sak.Då kom hans arm han til hjelp,hans rettferd stødde han.
17. Han tok rettferd på seg ¬til brynjeog sette frelseshjelm ¬på sitt hovud.Så kledde han seg ¬i hemnens klednadog sveipte om seg ¬brennhug til kappe.
18. Han løner folk ¬etter det dei har gjort,med harme mot uvener, ¬hemn over fiendar;jamvel mot øyar og strendergjer han attergjeld.
19. Dei skal ottast Herrens namn ¬i vestog hans herlegdom i aust.For han kjem ¬som ein veldig flaum,som Herrens storm driv fram.
20. Han kjem ¬som utløysar for Sion,for dei som snur om frå synd ¬i Jakob,lyder ordet frå Herren.