5. «Og no,» seier Herren,som frå mors livhar skapt meg til sin tenar,til å føra Jakob attende til hanog samla Israel hjå han– eg er gjæv i Herrens augo,og min Gud ¬har vorte min styrke,
6. «det er for lite ¬at du er min tenarsom skal reisa opp att ¬Jakobs ætterog føra heim att ¬den frelste flokken av Israel.Eg vil gjera deg ¬til eit ljos for folkeslag,så mi frelse kan nå ¬til heimsens ende.»
7. Så seier Herren,Israels utløysar, ¬Israels Heilage,til han ¬som alle vanvørder og skyr,til han som er træl ¬under valdsherrar: Kongar skal sjå det ¬og reisa seg,fyrstar skal kasta seg ned,for Herrens skuld, ¬han som er trufast,for Israels Heilage, ¬som valde deg ut.
8. Så seier Herren:I nådens tid bønhøyrer eg deg,på frelsesdagen hjelper eg deg.Eg har skapt degog gjort deg til ei pakt ¬for folket.Du skal atterreisa landetog skifta ut odelsgrunnsom ligg aud og snau,
9. og seia til fangane: «Gå ut!»til dei som er i mørkret: ¬«Kom fram!» Langs vegane skal dei finna matog beite på alle snaue høgder.
10. Dei skal ikkje svelta ¬og ikkje tyrsta,korkje sol eller hete ¬skal skada dei.For han som miskunnar dei,skal føra dei og leia dei ¬til vassrike kjelder.
11. Eg gjer alle fjell til farande veg,mine kongsvegar ¬skal byggjast høgare.
12. Sjå, langt bortanfrå kjem dei,somme frå nord ¬og somme frå vestog somme frå Sinim-landet.
13. Jubla, du himmel, ¬og fegnast, du jord!Set i med glederop, de fjell!For Herren trøystar sitt folk,han viser miskunn ¬mot sine armingar.
14. Men Sion seier:«Herren har forlate meg,min Gud har gløymt meg.»
15. Gløymer vel ei kvinne ¬brystbarnet sitt,har ho ikkje medkjensle ¬med den son ho fødde?Og om ei mor kan gløyma,så gløymer ikkje eg deg.
16. Sjå, eg har teikna deg ¬i mine hender,dine murar har eg ¬alltid for auga.
17. Dei som skal byggja deg, ¬skundar seg hit,og dei som reiv ned ¬og la deg i øyde,fer bort ifrå deg.
18. Lyft augo og sjå deg ikring!Dei samlar seg alle ¬og kjem til deg.Så sant eg lever, ¬lyder ordet frå Herren,du skal ta dei på deg ¬som eit smykke,og binda dei om deg ¬som eit brurebelte.