1. Trøysta, ¬trøysta mitt folk,seier dykkar Gud.
2. Tala mildt til Jerusalemog ropa til henneat striden hennar er enda,at skulda hennar er kvitta,at ho har fått av Herrens handdobbelt for alle sine synder.
3. Høyr, det er ein som ropar ¬i heia:Ryd veg for Herren,lag gjennom øydemarkaein kongsveg for vår Gud!
4. Kvar dal skal hevjast,kvart fjell, ¬kvar haug skal jamnast.Bakket land skal verta sletteog kollane flat mark.
5. Herrens herlegdom ¬skal syna seg,og alle menneske skal sjå det.Dette er ordet ¬frå Herrens munn.
6. Høyr, det er ein som seier: ¬«Forkynn!»Eg spør: ¬«Kva skal eg forkynna?»«Alle menneske er som graset,og all deira herlegdom ¬som blomen på marka.
7. Graset turkar bort, ¬og blomen visnarnår Herrens ande blæs på dei;ja, i sanning, folk er som gras.
8. Graset turkar bort, ¬og blomen visnar,men ordet frå vår Gud ¬står fast til evig tid.»
9. Stig opp på høge fjellet,du Sions gledebod!Lat røysta ljoma,Jerusalems fagnadbod!Lat røysta ljoma, reddast ikkje!Sei til byane i Juda:«Sjå, der er dykkar Gud!»
10. Sjå, Herren din Gud ¬kjem med velde,hans arm gjev han herredøme.Dei han fekk i løn, er med han,dei han vann, går føre han.