1. Ve dei trassige sønene!lyder ordet frå Herren.Dei set i verk planar ¬som ikkje er frå meg,og gjer samband ¬utan min Ande.Såleis legg dei synd til synd.
2. Dei fer av stad til Egyptog har ikkje rådspurt meg.Dei vil søkja vern hjå faraoog finna livd ¬i skuggen av Egypt.
3. Men det vern de søkjer ¬hjå farao,skal verta til skam for dykk,og den livd de finn ¬i skuggen av Egypt,skal verta til vanære.
4. For om Israels hovdingar ¬kjem til Soan,og deira sendemenn ¬når fram til Hanes,
5. så vert dei alle til skammarved eit folk ¬som ikkje gagnar dei,som korkje er til hjelp ¬eller nytte,men berre til skam og vanære.
6. Domsord om dyra i Negev. Gjennom eit land ¬med naud og trengsle,der løver og løvinner ¬har sin heim,der hoggorm og flygande ¬ormar held til,fører dei sin rikdom ¬på eselrygg,sine skattar på kamelpuklartil eit gagnlaust folk.
7. Den hjelp egyptarane gjev,er ingenting verd.Difor kallar eg landet:«Rahab som held seg i ro».
8. Gå no inn og rita dettepå ei tavle for dei!Skriv det opp i ei bok,så det i komande dagarkan vera eit evig vitnemål.
9. Ja, dette er eit trassig folk,søner som fer med lygn,born som ikkje vil lyda ¬Herrens lov.
10. Dei seier til sjåarane:«De skal ikkje sjå!»og til profetane:«Kom ikkje til ossmed syner om det som er rett!Sei oss slikt ¬som vi gjerne vil høyra,lat oss få hildrande syner!
11. Vik av frå vegen, ¬bøy av frå stigen,lat oss vera i fred ¬for Israels Heilage!»
12. Difor seier Israels Heilage:Fordi de vanvørder dette ordet,set lit til vald og svikog stør dykk til slikt,
13. difor skal denne uretten ¬verta dykksom rivna i ein høg mur:Ho vert større og større,til muren ramlar ned,brått, i ein augneblink.
14. Han går i knas som eit leirkar,som ein slår sund utan skånsel.Mellom stykka ¬finst det ikkje eit krusbrotsom kan brukast ¬til å henta eld frå åreneller til å ausa vatn or brunnen.
15. Så sa Herren Gud,Israels Heilage:«Vender de om ¬og held dykk i ro,skal de verta frelste.I stilla og tillitskal dykkar styrke vera.»Men de ville ikkje.
16. De sa: ¬«Nei, med hestar vil vi fara,»– ja, de skal så visst få fara!«og med snøgge vogner ¬vil vi køyra.»Ja, snøgge er dei ¬som forfylgjer dykk!
17. Tusen skal fly ¬når ein einaste trugar,for trugsmål frå fem ¬skal de røma,til berre ein leivning er att,som eit samlingsmerke ¬på ein fjelltopp,som ei merkestong på ¬ein haug.
18. Men Herren stundar etter ¬å vera dykk nådig;difor reiser han seg ¬og vil visa dykk miskunn.For Herren er rettens Gud.Sæle er alle som ventar på han!