13. For mellom folka på jordskal det gå på same vissom når ein slår ned oliveneller sankar druer som heng attnår vinhausten er til ende.
14. Men somme lyfter si røystog jublar over Herrens velde.Dei ropar av glede i vest:
15. «Gjev Herren ære,de som bur i Austerland!Pris namnet åt Herren, ¬Israels Gud,de som bur på øyar ¬og strender!»
16. Frå heimsens ende ¬høyrer vi songar:Ære vere Den Rettferdige!Men eg må seia:Eg går til grunne!Ve meg, eg går til grunne!Ransmenn ranar,ja, ransmenn ranar og herjar.
17. Det vert gru og grav og garnfor deg som bur på jorda.
18. Den som rømer ¬for det grufulle ståket,skal falla i grava,og den som kjem seg opp ¬or grava,skal fangast i garnet.For lukene i det høge er opna,og grunnvollane ¬under jorda skjelv.
19. Jorda brest og knest,jorda ragar og svagar,jorda skjek og skjelv.
20. Jorda ragar ¬som ein drukken mannog svagar ¬som vaktmannens skur.Tungt ligg synda på henne,ho fell og reiser seg ikkje meir.
21. Den dagen skal Herren straffahimmelhæren i det høgeog kongane nede på jorda.
22. Dei skal samlast ¬som fangar i hola,stengjast inne i fengselog langt om lenge få si straff.
23. Då skal månen blygjast ¬og sola skjemmast;for Herren, Allhærs Gud, ¬er kongepå Sion-fjellet og i Jerusalem,og syner sin herlegdom ¬for sine eldste.