3. Difor skjelv mine hofter,eg vrid meg i verk ¬som ei fødande kvinne.Eg er så rådlaus ¬at eg ikkje kan høyra,så skjelvande redd ¬at eg ikkje kan sjå.
4. Min hug er fortumla,eg skjelv av redsle.Skumringa ¬som eg stunda etter,er no min skrekk.
5. Dei dukar bord ¬og breier ut teppe,dei et og drikk.«Reis dykk, hovdingar,smør olje på skjold!»
6. For så har Herren sagt til meg:«Gå og set ut ein vaktpost!Det han ser, skal han melda!
7. Ser han eit tog ¬med vogner og hestar,eit tog av esel, ¬eit tog av kamelar,då skal han lyda etter,lyda vel etter.»
8. Og vaktmannen ropa:«Herre, dagen lang ¬står eg på vakt,eg er på min post ¬kvar einaste natt.
9. Sjå, der kjem eit tog av vognermed folk og hestespann.»Så tek han til ords og seier:«Fallen, fallen er Babylon!Alle gudebileta i byener knuste og slengde til jorda.»
10. Å, du mitt knuste ¬og sundtreskte folk!Det eg har høyrt frå Herren, ¬Allhærs Gud,frå Israels Gud, ¬det har eg kunngjort dykk.
11. Domsord mot Edom. Det ropar til meg frå Se’ir:«Vaktmann, kor langt på natt,kor langt på natt?»
12. Vaktmannen svarar:«Det kjem ein morgon, ¬men òg ei natt.Vil de spørja, så spør!Kom att ein annan gong!»
13. Domsord mot arabarane. Søk livd for natta ¬mellom buskane på steppa,de som kjem i karavane ¬frå Dedan.
14. Møt dei tyrste og gjev dei vatn,de som bur i Tema!Kom med brød til dei ¬som er på flukt!