5. Så seier Herren:Vi høyrer eit rop av angst,det er redsle som rår, ¬og ingen fred.
6. Berre spør deg føre og sjåom ein mann kan føda born!Kvifor ser eg då at alle mennheld hendene på hoftenelik kvinner som skal føda,at kvart andlet ¬er omskift og bleikt?
7. Ja, stor er den dagen,han har ikkje sin like.Det vert ei trengselstid ¬for Jakob,men han skal koma ¬vel igjennom.
8. Den dagen skal det henda,lyder ordet frå Herren, ¬Allhærs Gud,at eg bryt åket på nakken deiraog slit lekkjene deira sund;dei skal ikkje træla ¬for framande lenger.
9. Men dei skal tena ¬Herren sin Gudog David, kongen sin,som eg vil reisa opp ¬mellom dei.
10. Ver ikkje redd, ¬Jakob, min tenar,miss ikkje motet, Israel!lyder ordet frå Herren.For eg bergar deg ¬frå land langt borte,og di ætt frå landet ¬der ho er i fangenskap.Jakob skal atter få ro ¬og leva trygt,og ingen skal skræma han.
11. For eg er med deg, ¬seier Herren,og vil frelsa deg.Eg gjer ende ¬på alle dei folkeslagsom eg har spreitt ¬deg imellom;men deg gjer eg ikkje ende på.Eg tuktar deg med måte,men reint utan straffkan eg ikkje la deg vera.
12. Så seier Herren:Ubøtande er skaden din,ulækjande såret ditt.