12. Over alle dei snaue høgdene ¬i øydemarkakom herjande hopar.For Herren har eit sverd ¬som øyderfrå eine enden av landet til hin,så ingen skapning finn fred.
13. Dei sådde kveite ¬og haustar klunger,dei streva til inga nytte.Dei får berre skam av si avlingfordi Herren ¬er brennande harm.
14. Så seier Herren om alle dei vonde grannefolka som rører det landet eg har gjeve Israel, folket mitt, til odel og eige: Eg rykkjer dei opp or jorda deira, og Juda-ætta rykkjer eg opp midt imellom dei.
15. Men sidan, etter at eg har rykt dei opp, vil eg atter miskunna meg over dei og føra dei heim att, kvar til sin odel og sitt land.
16. Og lærer dei seg då å gjera som folket mitt, så dei sver ved mitt namn og seier: «Så sant Herren lever», liksom dei før lærte folket mitt å sverja ved Ba’al, då skal dei byggjast opp att midt imellom folket mitt.
17. Men vil dei ikkje høyra, då rykkjer eg opp det folket, rykkjer det opp og gjer ende på det, lyder ordet frå Herren.