6. Hans venstre hand ¬er under mitt hovud,med den høgre ¬femner han meg.
7. Eg naudbed dykk, ¬Jerusalems døtrer,ved gasellane ¬og hindane i marka:Vekk ikkje kjærleiken!Eggja han ikkje ¬før sjølv han vil!
8. Høyr, det er min ven.Sjå der, han kjemspringande over heiane,hoppande over haugane.
9. Min ven er som gasellen,han liknar den unge hjort.Sjå, der står han ¬bortmed husveggen;han glytter inn ¬gjennom gluggenog ser inn mellom sprinklane.
10. Min ven tek til ords ¬og seier:Stå opp, min hugnad!Kom ut, mi fagre møy!
11. For sjå, vinteren er til endes,regnet har kvorve.
12. Blomane sprett på vollane;songtida er komen,og turteldua kurrar i landet.
13. Frukta på vintreet raudnar,og det angar av vintre i blom.Stå opp, min hugnad!Kom ut, mi fagre møy!