9. Der eggja dei megog sette meg på prøve,
10. endå dei hadde sett ¬mine gjerningar i førti år.Difor fekk eg uvilje ¬mot denne ættaog sa: Dei fer alltid vilt ¬i sitt hjarta,dei kjenner ikkje mine vegar.
11. Så svor eg i min vreide:Dei skal aldri koma inn ¬til mi kvile!
12. Sjå til, brør, at ikkje nokon av dykk har eit vondt, vantruande hjarta, så han fell frå den levande Gud.
13. Set mot i kvarandre kvar dag så lenge det heiter «i dag», så ikkje nokon av dykk skal la seg dåra av synda og verta forherda.
14. For vi har fått del i Kristus. Lat oss berre heilt til enden halda fast på det grunnlaget som vi hadde i den fyrste tida.
15. Når det heiter:I dag, om de høyrer hans røyst,så gjer ikkje hjarto dykkar ¬hardesom den gongen dei trassa meg,
16. kven var det då som høyrde, men likevel var trassige? Var det ikkje alle dei som Moses hadde ført ut or Egypt?
17. Kven var det han hadde uvilje mot i førti år? Var det ikkje dei som synda og fall døde om i øydemarka?