33. Snart vart de hånte og plaga for augo på folk; snart gjorde de sams sak med andre som måtte gå gjennom det same.
34. De leid med dei som sat i fengsel, og fann dykk med glede i at det de åtte, vart røva frå dykk. De visste at de eig noko som er betre og som varer.
35. Kast ikkje bort frimodet dykkar! Det gjev stor løn.
36. De treng tolmod, så de kan gjera Guds vilje og vinna det som er lova.
37. For enno er det berre ¬ei lita stund,så kjem han som koma skal,og han skal ikkje drya.
38. Min rettferdige ¬skal leva ved tru;men dreg han seg unna,har eg ikkje hugnad i han.
39. Men vi er ikkje av dei som dreg seg unna og går fortapt, men av dei som trur og bergar si sjel.