6. Og dei som galdt for å vera noko – kor store dei var, kan vera det same for meg, for Gud gjer ikkje skil på folk – dei kom ikkje med nye krav til meg.
7. Tvert imot skjøna dei at det var overlate til meg å forkynna evangeliet for dei uomskorne, liksom til Peter for dei omskorne.
8. For han som med si kraft gjorde Peter til apostel for dei omskorne, han gjorde meg til apostel for dei uomskorne.
9. Og då Jakob, Kefas og Johannes, dei som vert rekna for sjølve søylene, skjøna kva nåde eg hadde fått, då gav dei meg og Barnabas si hand til teikn på samfunn. Vi skulle gå til folkeslaga, dei til jødane.
10. Vi skulle berre hugsa på dei fattige, og det har eg alltid lagt vinn på å gjera.
11. Men då Kefas kom til Antiokia, sa eg han imot, beint opp i andletet, for åtferda hans hadde dømt han.