17. Din venleik ¬gjorde deg hovmodig,og fordi du var så strålande,øydde du din visdom.Då kasta eg deg til jordaog gav deg over til kongar,så dei kunne sjå på deg ¬med lyst.
18. Med all di skuld ¬og din urett i handelvanhelga du dine heilagdomar.Så sende eg eld imot deg,og han gjorde ende på deg.Eg lét deg verta til oske ¬på jordafor augo på alle som såg deg.
19. Alle som kjende deg ¬ute mellom folka,fælte då dei såg deg.Du har vorte til skrekk og gru,og borte er du for alltid.
20. Herrens ord kom til meg, og det lydde så:
21. Menneske, vend deg mot Sidon, tal profetord mot byen
22. og sei:Så seier Herren Gud:Sjå, no kjem eg mot deg, Sidon;eg vil visa mi guddomsmakt ¬på deg.Folket skal sanna ¬at eg er Herren,når eg held dom over byenog der viser kor heilag eg er.
23. Eg sender pest over byenog lèt blodet renna i gatene.Menn vert drepne, ¬dei fell for sverdsom vert rette mot byen ¬frå alle kantar.Då skal dei sanna ¬at eg er Herren.
24. Israelittane ¬skal ikkje lenger plagastav taggar som stikk ¬og klunger som svir,av grannefolk ¬som vanvørder dei.Dei skal sanna at eg er Herren.
25. Så seier Herren Gud: Når eg samlar israelittane frå folka dei er spreidde imellom, vil eg midt imellom dei, for augo på folkeslaga, visa kor heilag eg er. Dei skal få bu i sitt land, det som eg gav Jakob, tenaren min.
26. Ja, der skal dei bu trygt, byggja hus og planta vingardar. Dei skal bu trygt, medan eg held dom over alle grannefolka som vanvørder dei. Då skal dei sanna at eg er Herren deira Gud.