32. Eg er dine fedrars Gud, Abrahams og Isaks og Jakobs Gud. Men Moses skalv av redsle og våga ikkje sjå opp.
33. Då sa Herren til han: Ta av deg skorne! For staden du står på, er heilag jord.
34. Eg har sett kor ille folket mitt vert plaga i Egypt; eg har høyrt korleis dei klagar, og eg har stige ned og vil fria dei ut. Kom! For no sender eg deg til Egypt.
35. Denne Moses som dei ikkje ville vita av då dei sa: Kven har sett deg til hovding og domar? – han var det Gud sende til hovding og bergingsmann; og engelen som synte seg for han i klungerrunnen, skulle vera med han og hjelpa han.
36. Moses var det som førte dei ut og gjorde under og teikn i Egypt, ved Raudehavet og i øydemarka i førti år.
37. Han var det som sa til israelittane: Gud skal reisa opp ein profet som meg mellom dykk, ein av dykkar eigne brør.
38. Denne Moses var saman både med engelen som tala til han frå Sinai-fjellet, og med fedrane våre då dei var samla i øydemarka. Han fekk levande ord som han skulle gje oss.
39. Men fedrane våre ville ikkje lyda han. Dei viste han frå seg og ynskte seg attende til Egypt
40. og sa til Aron: «Lag oss gudar som kan gå føre oss. For vi veit ikkje kvar det har vorte av denne Moses som førte oss ut or Egypt.»
41. Den gongen laga dei ein kalv og bar fram offer til denne avguden og gledde seg over eit verk dei hadde laga med eigne hender.
42. Då vende Gud seg frå dei og lét dei tilbe himmelhæren, som det står skrive i profetboka:Bar de fram for meg slaktoffer ¬og gåverdei førti åra i øydemarka, ¬du Israels ætt?
43. Nei, de bar med dykk ¬teltet åt Molokog stjerna åt guden Romfa,bilete de laga og tilbad.Men eg vil flytta dykk ¬bortom Babylon.