22. Men Gud vart brennande harm fordi han fylgde med. Difor stelte Herrens engel seg framfor han på vegen som ein motstandar. Då han kom ridande på eselet sitt i lag med dei to tenarane sine,
23. fekk eselet auga på Herrens engel som stod der på vegen med drege sverd i handa. Eselet tok av frå vegen og gjekk ut på marka. Men Bileam ville ha det inn att på vegen og gav det eit slag.
24. Sidan stelte Herrens engel seg på ein smal veg mellom vingardane. Det var steingard på begge sider.
25. Då eselet såg Herrens engel, pressa det seg inn til muren og klemde foten åt Bileam mot steinane. Då slo han til det att.
26. Endå ein gong gjekk Herrens engel framom og stelte seg på ein trong stad. Der var det ikkje råd å vika unna, korkje til høgre eller venstre.
27. Då eselet atter fekk auga på Herrens engel, la det seg ned under Bileam. No vart Bileam brennande harm og slo til eselet med staven sin.
28. Då gav Herren eselet mål og mæle, og det sa til Bileam: «Kva har eg gjort deg? No er det tredje gongen du slår meg.»
29. Bileam svara: «Du har halde meg for narr. Hadde eg berre eit sverd i handa, skulle eg drepe deg med det same!»
30. Men eselet sa til Bileam: «Er ikkje eg eselet ditt, som du alltid har ride på, heilt til denne dag? Har eg nokon gong hatt for vane å gjera slikt mot deg?» «Nei,» svara Bileam.