7. Dei skal ikkje lenger ofra slaktoffera sine til dei vonde åndene, som dei driv avgudsdyrking med. Dette skal vera ei evig lov for dei, frå ætt til ætt.
8. Du skal seia til dei: Når ein israelitt eller ein av innflyttarane som bur i Israel, ber fram eit brennoffer eller slaktoffer
9. og ikkje kjem til møteteltdøra med det og ofrar det til Herren, då skal mannen rydjast ut or ætta si.
10. Når ein israelitt eller ein av innflyttarane som bur i Israel, et blod, då vil eg venda meg mot den mannen og rydja han ut or folket hans.
11. For ein skapnings liv er i blodet, og eg har gjeve dykk blodet på altaret til soning for dykk. Blodet sonar fordi livet er i det.
12. Difor har eg sagt til israelittane: Ingen av dykk må eta blod; heller ikkje innflyttarane som bur mellom dykk, må eta blod.
13. Når ein israelitt eller ein av innflyttarane som bur mellom dei, fangar eit vilt dyr eller ein fugl som dei har lov til å eta, skal han la blodet renna ut og ha jord over det.
14. For blodet er livet i kvar skapning. Difor sa eg til israelittane: De må ikkje eta blodet av nokon skapning, for blodet er livet i kvar skapning. Den som et det, skal rydjast ut.
15. Har nokon, anten han er fødd i landet eller han er innflyttar, ete av eit dyr som er sjølvdaudt eller ihelrive, skal han vaska kleda sine og lauga seg; han er urein heilt til kvelds. Då vert han rein att.
16. Dersom han ikkje vaskar kleda sine og laugar seg, fører han skuld over seg.