1. Herren sa til Moses: «Gå til farao og sei til han: Så seier Herren, Hebrearguden: Lat folket mitt fara, så dei kan tena meg!
2. For nektar du å la dei fara, og held du dei att endå lenger,
3. skal Herren leggja si hand på husdyra dine ute på marka, både hestar, esel og kamelar og storfe og småfe, og søkja dei med ein fæl pest.
4. Men Herren skal gjera skil på husdyra åt israelittane og husdyra åt egyptarane; det skal ikkje døy noko av alt det som høyrer israelittane til.
5. Og Herren har fastsett tida: I morgon skal Herren la dette henda i landet.»
6. Dagen etter gjorde Herren som han hadde sagt. Og alle husdyra åt egyptarane døydde, men hjå israelittane døydde det ikkje eit dyr.
7. Då farao sende bod, fekk han vita at ikkje eitt av dyra åt israelittane hadde døytt. Men farao gjorde seg hard og lét ikkje folket fara.
8. Herren sa til Moses og Aron: «Ta hendene fulle med sot frå omnen, og Moses skal kasta det opp i veret så farao ser på!
9. Då skal det verta til støv over heile Egypt, og støvet skal setja svullar som bryt ut med blemmer både på folk og fe i heile Egypt.»