9. Men Herren sa til meg: «Min nåde er nok for deg, for mi kraft vert fullenda i vanmakt.» Difor vil eg helst rosa meg av mi vanmakt, så Kristi kraft kan bu i meg.
10. Og difor er eg, for Kristi skuld, ved godt mot i vanmakt, i hard medferd, i naud, i forfylging, i trengsler. For når eg er veik, då er eg sterk.
11. Så har eg då vore heilt ifrå meg! De har tvinga meg til det, eg som skulle ha fått lovord av dykk. For ikkje på nokon måte er eg mindre enn desse overapostlane, endå eg ingenting er.
12. Dei teikn som er kjennemerke på ein apostel, har eg med stort tolmod gjort mellom dykk: teikn, under og mektige gjerningar.
13. Vart de sette lågare enn dei andre kyrkjelydane? Det måtte då vera at eg ikkje har vore til tyngsle for dykk. Tilgjev meg den uretten!
14. No er det tredje gongen eg står budd og skal fara til dykk. Eg skal ikkje vera til bør for dykk; for det er ikkje det de eig, eg er ute etter, men dykk sjølve. Det er då ikkje borna som skal samla rikdom til foreldra, men foreldra til borna.