33. Laban gjekk inn i teltet åt Jakob og telta åt Lea og dei to trælkvinnene, men fann ikkje noko. Så gjekk han ut or teltet hennar Lea og inn i teltet til Rakel.
34. Rakel hadde teke husgudane, lagt dei i kamelsalen og sett seg på dei. Laban leita i heile teltet, men fann ingen ting.
35. Då sa Rakel til far sin: «Herren min må ikkje ta det ille opp at eg ikkje kan reisa meg for han. For eg har det som kvinner stundom plar ha det.» Så leita han, men fann ikkje husgudane.
36. Då vart Jakob harm og kom med klagemål mot Laban. Han tok til ords og sa til han: «Kva vondt har eg gjort? Kva er mi synd, sidan du forfylgjer meg såleis?
37. Alt det eg eig, har du ransaka. Kva fann du då som høyrer til i huset ditt? Legg det fram her for mine og dine frendar, så dei kan døma mellom oss to.
38. No har eg vore hjå deg i tjue år. Sauene og geitene dine har aldri kasta. Og verane i buskapen din har eg ikkje ete opp.
39. Eg kom ikkje til deg med ihelrivne dyr, men bøtte sjølv skaden. Når noko var stole, kravde du skadebot av meg, anten det hadde hendt om dagen eller om natta.
40. Om dagen vart eg plaga av hete og om natta av kulde; eg fekk ikkje svevn på augo.
41. I tjue år har eg vore i huset ditt. Fjorten år tente eg for dei to døtrene dine og seks år for småfeet ditt; og ti gonger endra du løna mi.
42. Hadde ikkje Gud åt far min vore med meg, Abrahams Gud og Isaks Redsle, så hadde du visseleg no sendt meg tomhendt bort. Men Gud har sett mi naud og mitt strev, og i natt har han felt sin dom.»
43. Då tok Laban til ords og sa til Jakob: «Døtrene er mine, borna er mine, og buskapen er min. Alt det du ser, er mitt. Kva kunne eg i dag gjera for desse døtrene mine eller borna som dei har fått?
44. Kom no, lat oss gjera ei pakt med einannan! Den skal vera vitne mellom meg og deg.»
45. Då tok Jakob ein stein og reiste han til ein minnestein.
46. Og han sa til frendane sine: «Sanka i hop stein!» Så tok dei steinar og laga ei røys; og dei heldt måltid der attmed røysa.
47. Laban kalla henne Jegar-Sahaduta, og Jakob kalla henne Gal-Ed.
48. Laban sa: «Denne røysa skal i dag vera vitne mellom meg og deg.» Difor kalla dei henne Gal-Ed