37. Då tok Isak til ords og sa til Esau: «Eg har sett han til herre over deg, og alle brørne hans har eg gjort til trælane hans. Med korn og vin har eg sytt for han. Kva kan eg så gjera for deg, son min?»
38. Esau svara: «Har du berre denne eine velsigninga, far? Velsigna meg òg, far!» Og Esau gret høgt.
39. Då tok Isak til ords att og sa:«Langt borte ¬frå den grøderike jordskal din bustad veraog utan dogg frå himmelen.
40. Av sverdet ditt skal du leva,og bror din lyt du tena.Men når du ein gong ¬slit deg laus,skal du riva åket hans ¬av nakken din.»
41. Esau la Jakob for hat fordi far hans hadde velsigna han. Og Esau sa med seg sjølv: «Snart kjem den tid då vi lyt syrgja over far. Då skal eg drepa Jakob, bror min.»
42. Då Rebekka fekk vita kva Esau, eldste son hennar, hadde sagt, sende ho bod etter Jakob, yngste son sin, og sa til han: «Høyr her! Esau, bror din, vil hemna seg på deg og drepa deg.