Римјаните 3:4-13 Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (MK2006D)

4. Никако! Нека се признае дека Бог е вистинит, а секој човек лажлив, како што е напишано: „За да се покаже дека си праведен во зборовите Свои, и да по­бедиш кога ќе ти се суди.“

5. Ако, пак, нашата неправедност ја истакнува Божјата праведност, што би можеле да речеме тогаш? Дали е Бог несправедлив, кога се гневи? Говорам како човек.

6. Никако! Зашто, како Бог ќе може да го суди светот?

7. Зашто, ако вистината Божја се воз­величува преку мојата лага за слава Негова, па зошто тогаш да бидам осуден како грешник?

8. Зарем тогаш не би требало да пра­ви­ме зло, за да излезе добро? Впрочем така и хулат некои луѓе на нас и велат дека така учиме. Тие се справедливо осудени.

9. Па дали имаме некакво предимство? Ни најмалку, зашто веќе ги обвинивме, како Јудејците така и Елините, дека се сите под грев,

10. како што е напишано: „Нема праведен ниту еден,

11. нема разумен, нема кој да Го бара Бога;

12. сите се отклонија, заедно станаа развратни; нема кој да прави добро, не­ма ниту еден.“

13. „Грлото нивно – отворен гроб; со ја­зиците свои мамат; под јазиците нивни – змиски отров,

Римјаните 3