31. И пак излезе Исус од пределите Тирски и Сидонски и отиде кон Галилејското Море, низ пределите на Десеттоградието.
32. И доведоа кај Него еден глув и тепкав, па Го молеа да положи над него рака.
33. Исус, откако го одведе настрана од народот, ги стави Своите прсти во неговите уши; а кога плукна, го допре неговиот јазик;
34. потоа погледна на небото, воздивна и му рече: „Ефата!“ – што значи: „Отвори се!“
35. И веднаш му се отвори слухот, и се разврзаа врските на неговиот јазик и говореше чисто.
36. И им заповеда никому да не кажуваат. Но, колку повеќе Тој им забрануваше, толку повеќе тие разгласуваа.
37. И прекумерно се чудеа и велеа: „Сѐ добро прави: и глувите ги прави да слушаат и немите да зборуваат!“